Echt hoor, mijn lijf had toch nog even niet door wat zich net overkwam. Moest ineens weer een prestatie leveren. En ik he, met mijn naïeve hoofd, dacht toch werkelijk dat dat allemaal niet zo moeilijk kon zijn de eerste keer. Want oke, ik mag dan hijgen op de trap maar ik ren toch de *piep*gandse dag achter mijn peuter aan. Maar dat telt dan vast weer niet.
En eigenlijk wilde ik natuurlijk niet, ik kan me wel wat leukers bedenken dan mezelf pijnigen dus belde ik voor wat morele support mijn zus. Maar die nam de telefoon niet op, vast expres, ze houdt helemaal niet van lopen. Dus moest ik maar alleen. Niet gaan was allang geen optie meer want dan had ik Lief moeten toegeven wat voor persoon ik werkelijk ben.
Mijn schoenen kon ik niet vinden, he wat jammer nou. Maar Lief vond ze ineens meteen. Gek toch, hoe hij zijn eigen spullen werkelijk altijd over het hoofd ziet en deze schoenen zomaar na een jaar weg stoffen wist te liggen? Maar nu kreeg ik Evy weer niet aan de praat en deed de stopwatch het ineens niet meer. Poeh zeg, je moet er toch wel wat voor over hebben. Zonder stopwatch ga ik de deur niet uit. Ik haat de tijd maar kan toch echt niet zonder. Ik wil tot op de seconden precies weten hoe lang ik nog moet.
En zo hield ik de klok op mijn koelkast voor mijn gezicht de hele weg, want namelijk geen stopwatch en geen Evy die me zou aanmoedigen. En zag ik er nog belachelijker uit dan ik al deed. En hield ik deze na elk naderend ander atletisch mens, snel een beetje uit het zicht. En dat waren er veel ineens, had ik toch even net precies het verkeerde moment uit gezocht. Kwam ik zo ineens ook de sportieve buren tegen. Maar gelukkig herkenden die mij niet in mijn outfit en zonder baby. De verkeerde outfit ook. Want waar iedereen gewoon in een korte broek en shirtje de deur uit ging, moest ik perse mijn jackje aan. Want aan dat jackje zou iedereen mij kunnen herkennen als ware hardloper. Maar ik heb het geweten hoor, ik hoefde me niet eens te bewegen om te zweten in de zon. Dat was dan wel weer mooi meegenomen, want zonder zweet geen sporter.
Nou nou, het was me weer het ochtendje wel. Ik stoomde nog een uurtje na. Hoe dat kan na die paar minuten lopen? Dat is toch in geen verhouding… Ik mag toch hopen dat even een opwarmertje was… de volgende keer gaat echt al weer stukken beter, ik weet het zeker. Die marathon komt ineens ook wel echt een stuk dichter bij!!!