Pruillip

Beetje energieloos vandaag, moe en niet helemaal lekker. Verkoudheid is weer komen opzetten en mijn buik rommelt. Niet alleen die van mij, we hebben er allemaal last van. Allemaal wat hangerig, zelfs mijn altijd even energieke prinses. Ze wil opgetild worden, het liefst de hele dag. Ze hangt met haar armpjes in de lucht dreinend aan onze broek. De broek van mijn lief de laatste dagen. Voor mij wel fijn, want geen energie maar toch stiekem ook wel een beetje raar. Het is altijd wel zo geweest, wie het meeste thuis was met de kleine, kreeg van haar de meeste aandacht. Maar meestal was dat verschil niet zo duidelijk. Voor mij niet tenminste, want over het algemeen ben ik die gene die het meeste thuis is. Maar op dit moment heeft mijn lief nog vakantie en ik ben weer vol aan de bak, dus mijn lief op dit moment het meeste met haar in de weer. Gisteren bereikten we hierin ons toppunt. Zoals ik al zei, dreinend aan de broek van mijn lief die haar zacht en vriendelijk mijn richting in dirigeerde. Toen ik haar optilde en knuffelde werd ze boos, verdrietig en strekte haar armpjes teleurgesteld naar mijn lief. Dat was namelijk de bedoeling, dat hij haar optilde en knuffelde. Auw!

Onze kleine meid heeft ineens een opvoeding nodig. Ineens is onze baby nu toch echt veranderd in een peuter. Met alles wat daar bij hoort. Ze wil haar zin krijgen en anders wordt ze boos. Ze kent inmiddels al de pruillip, nee daar mogen we niet om lachen ook al is het nog zo hilarisch. Ze kan al bijna stampen bij de pruillip. Haar handjes verdwijnen achter haar rug en ze buigt door haar knietjes. Haar beentje krijgt ze nog niet van de vloer daarbij, dat gaat geheid heel snel komen. De beweging is er al.

Zo leren we ineens een andere kant van haar kennen. Was ze altijd heel makkelijk, dat gaat nu veranderen. Een ander tijdperk is aangebroken. Vanaf dit moment zijn we niet meer altijd lief. Vanaf nu gaat onze rol als papa en mama een andere betekenis krijgen. We bereiden ons voor…