Zo, en vanaf nu gaan we maar eens even doorzetten. Het wordt tijd dat de kleine prinses eens uit een beker kan gaan drinken. Afgelopen week een hele speciale mooie voor haar gekocht, zo ongeveer zelf uitgezocht. Tenminste, papa gaf hem aan haar en zij begon er meteen op te sabbelen, met haar snottenbellen kon ik hem onmogelijk terug zetten in het schap. Nu dus een echte beker dus voor haar.
Laten we het eens proberen dacht ik vanochtend na de bemoedigende woorden van een vriendin die dit doodleuk en niet helemaal gepland gewoon heeft uitbesteed aan een andere vriendin. Zo gingen wij het toch maar eens niet doen. De grap is, de kleine meid heeft het altijd gekund, vond het vroeger (jaja, zo oud als ze al is) prachtig om uit onze thee mokken te drinken, hoe gekleurder, hoe beter en dat ging dan ook eigenlijk altijd goed, als vanzelf eigenlijk. Maar helaas, we dachten er te makkelijk over en hielden het niet vol, waarna onze kleine meid het inmiddels is verleerd. Jammer.
Het proberen van een aantal slokjes mondde altijd uit in natte t shirts en een hoop water (ja we keken wel uit met die plak troep) op de grond. Ze vond het namelijk een beter idee om uit te ademen dan een slok te nemen waardoor er bellen ontstonden. Maar vanochtend, na de fles te hebben weg gezet, het water vervangen door diksap en alle voorbereidingen als in extra grote slabber te hebben getroffen, lijkt ze ineens door te hebben hoe het werkt. Met beide handjes pakt ze de beker gretig vast. Ademt eerst uit, dat nog wel, maar daarna neemt ze dan toch een slok. Oke, er gaat heus nog wel wat naast, en zo vroeg als het is hebben we al een keer van shirt gewisseld, maar wassen moeten we toch.
Minder snel als de fles gaat het, beter opletten dus dat ze wel voldoende drinkt maar eigenlijk is dit nog best wel leuk! Ze kan het heus en wat ben ik weer eens trots! Mijn kleine meidje wordt alweer zo groot…
Tidak ada komentar:
Posting Komentar