Ik had weer eens een mama-prinses dagje. Geef eerlijk toe dat ik er een beetje tegenop zag, zo’n dagje met mijn dreumes in de ‘nee’-fase (is dat niet een paar maanden te vroeg?) kost aardig wat energie, en dat is nou precies waar het hem een beetje aan ontbreekt.
Word ik vanochtend wakker, hoor ik nog niks waar normaal de tv luid schalt en ik de laatste dagen gemopper en gehuil van beneden hoor. Bed naast me is leeg, deur van kinderkamer staat open, ook leeg. Nog even snel douchen, nog even snel wat ‘mama-alleen-tijd’ voor ik de dag begin.
Als ik beneden kom word ik vrolijk begroet door mijn kleine meid. ‘Heey’ hoor ik, gevolgd door een grote glimlach met speen. Prinses is vrolijk, wat heerlijk. Twee armpjes omhelzen me stevig en ik krijg spontaan een kus. Goed begin van de ochtend, nog wel een bakje koffie nodig.
Boodschapjes gaan vlekkeloos met een plakje ham en een ini-mini blokje kaas, prinses ordent het karretje en helpt mee met de boodschappen van een andere mevrouw in haar tasje doen. Handig zo’n hulpje. Thuis leest prinses pop een boekje voor, laat pop eten en slapen, bouwt met de duplo, danst op muziek, tekent in mijn agenda en op zichzelf en ligt ze letterlijk dubbel van het lachen bij ‘er komt een muisje aan gelopen’. Ze slaapt vervolgens drie en een half uur en als papa thuis is winkelen we samen, prinses trekt de kar en vult deze ook waarna wij proberen ongezien alle spulletjes weer op hun plek terug te leggen.
Doodnormaal dagje, maar wel een blij dagje met alleen maar lachen en vrolijkheid. Wat heerlijk, geef mij er morgen nog maar zo één!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar