Af en toe word ik echt gek van alle inspiratie. Mijn hoofd loopt er van over. Ik verzin wat af, bedenk een hoop maar voer eigenlijk maar weinig uit. Het lukt me niet, ik krijg mezelf niet van de bank gesleept. Mijn lijf wil niet, geen zin maar mijn hoofd gaat maar door. Bij voorkeur ’s nachts bedenk ik me allemaal wat ik allemaal nog wil maken. Ik kijk graag rond op het web, doe heel graag allerlei ideeen op, ik maak graag plannetjes, denk ook stiekem dat ik het allemaal wel kan, beetje naief misschien. En toch gebeurd er maar weinig. Er ligt voor mij een hele hoge drempel. Zo eentje waar je echt even moed voor moet verzamelen om overheen te stappen. Zo eentje waar je als je eenmaal overheen bent, je kan afvragen waarom deze nou zo hoog was. Ik wil te veel, te veel verschillende projecten ook.
En ik doe ook het liefste maar één ding tegelijk. Niet helemaal waar natuurlijk.... Tenminste, in de uitvoer dan, in mijn hoofd gaat alles door elkaar. Zo ben ik al weken bezig met een eindeloos project. Eitje dacht ik van te voren, dat doe ik even. Ik zou wel even een dekentje maken voor de kleine man in aantocht. Inmiddels al een paar weken verder, maanden misschien wel… het einde komt langzaam in zicht.
Hoop hobbels genomen, ik doe het allemaal niet zomaar even. Maar ik heb er wel van geleerd. Hoe ik het volgende project in ieder geval niet ga doen. Hoe het wel moet, zit natuurlijk al lang weer in mijn hoofd. Doordat het project zo eindeloos is, is mijn lijstje aan ‘moet-nog’ projecten enorm gestegen. Binnenkort maar eens een boekje halen, vol kalken en hoofd leeg schudden. Misschien geeft het wat ruimte….
Tidak ada komentar:
Posting Komentar