Nee, nog steeds niks, bah. En ik zit hier maar te wachten, pfff. De dagen lijken steeds maar langer te worden en gaan steeds trager ook voorbij. Maar niks hoor, er gebeurd hier maar weinig. In mijn buik maar ook in huis. Ik bedoel, ik probeer zo nu en dan eens flink door het huis te walsen. Doe de was… helemaal op zolder ja dus loop als een gek trappen, zuig en dweil het huis, dans met mijn prinses de kamer rond, stoei met haar voor zover dat allemaal nog gaat en stort uitgeblust weer op de bank wanneer zij haar bedje heeft bereikt. Maar nee, al die inspanning levert weinig actie op in de buik. Dagje ontspannen… ook al geprobeerd. Gewoon een dagje niks, lief praten tegen de baby, we zijn er klaar voor, je mag nu echt toch wel eens komen maar ook dat geen resultaat. Hij wil gewoon nog niet, blijft rustig zitten waar hij zit.
En zo nu en dan houdt hij mij eens flink voor de gek en ik op mijn beurt mijn lief. Denk ik vroeg naar bed te gaan kondigt mijn lijf aan dat het wel eens zou kunnen gaan beginnen en ik vervolgens aan mijn Lief. Ja hoor, de harde buiken worden steeds pijnlijker, komen met enige regelmaat en….. verdwijnen weer. Ik val in slaap en word weer wakker alsof er helemaal niks is gebeurd. Nee, dus nog steeds geen baby, geen mooi mannetje in mijn armen, ik moet toch echt nog wat geduld hebben. Bah!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar