Werkelijk, als u me nu zou zien zou u direct een beeld hebben van hoe het echt met me gaat. Ik zou voor de grap een foto moeten plaatsen maar dat doe ik natuurlijk niet, daarvoor schaam ik me misschien wel teveel. Ik kan wel rustig een beeld schetsen en de fantasie de vrije loop laten. Wie mij nu in de ogen kijkt zou zomaar kunnen denken dat ik ietwat ben uitgeschoten met de fuchsia roze make up. Zowel boven als onder mijn ogen. Ik zou te weinig geslapen hebben en dagen achter elkaar gehuild. Daarnaast zou mijn peuter dochter zomaar een knal roze verf tekening in mijn hals gemaakt kunnen hebben… heeft u een beeld? Komt bij dat dit werkelijk verschrikkelijk jeukt, ik word er gek van.
Duurt nu gelukkig al z’n week of drie. En omdat ik bang ben dat ik dalijk ineens klachten vrij ben belde ik toch maar eens op ‘licht’ aandringen van mijn omgeving de huisarts. Die hadden we nog niet gezien deze week… En zo kwam ik terecht bij een huidspecialist. En die vond mijn vlekken maar raar. Zo fijn dat ook dit weer raar is en niet eens een keer gewoon normaal. We houden het even op eczeem… hopen dat de behandeling mij kan helpen, want zoals ik al zei… ik word langzaam gek. Ik zou wel kunnen huilen maar dat doe ik niet. Bang dat ik mijn ogen straks helemaal niet meer open krijg…
Het slaap tekort, mijn zieke prinses, de steeds weer nieuwe en aanhoudende klachten, de spruw behandeling van mijn kleine man…. Het breekt me een beetje op. En daarom dus bracht lief mijn prinses vanmorgen naar de oppas. Ik verzette al mijn kraambezoek want ik zei het al, ik schaam me toch een beetje, en bedacht me de dag maar eens slapend en lummelend door te brengen.
Op naar een positiever bericht, ik werk eraan!
Liefs Maai
Tidak ada komentar:
Posting Komentar