Groot drama in huize MamaMaai. Oorverdovend, de buren zullen wel denken… Lief net thuis en begint aan het eten. Staat met zijn handen in het gehakt terwijl kleine man duidelijk maakt dat het etenstijd is. Aan de borst dus. De tv schalt en ik kan niet bij de zapper. Prinses is moe na een lange vermoeiende dag spelen, te laat naar bed en te kort geslapen. Is al lichtelijk lomp van zich zelf maar vermoeidheid doet over haren vallen. En nog een keer vallen… en jawel…. Nog een keer. En huilen, toch maar wel. Zo hard en zielig mogelijk. En nee, geen knuffel willen als ze daarvoor eerst zelf moet opstaan. Zelfs de pint* is even niet goed genoeg. Dus blijft ze zitten en alles wat wordt gezegd lokt een nog harder en nog zieliger huilen uit. Het is verschrikkelijk. Bumbu kijken….. ‘niet leuk’…. Piet piraat dan…’niet leuk’….Kusje…. ‘niet leuk’… 'tilluuuhhhh' help!!!!! Toch maar opstaan dan als niemand het voor haar doet. En oh nee…. Ze valt tussen de krappaal en de bank in en blijft met haar hoofd er tussen hangen….. Zelf opstaan wil ze niet, huilen des te harder. Hoe ze het voor elkaar krijgt… Ik wil wel troosten maar word van top tot teen onder gespuugd en mijn kleine man verslikt zich. De telefoon gaat zesentwintig keer….. Ik hoef vast niet uit te leggen hoe ik me voel vanavond…
Tidak ada komentar:
Posting Komentar