Puppie perikelen

Oh nee, oh nee, oh nee. Kleine man weigert de fles. Stiekem wel vleiend natuurlijk, want wat kan er ook maar enigszins aan zijn mama tippen. En jawel, het eerste wat ik dacht, nu moet ik wel stoppen met mijn werk. Ja, dat zo nou toch eens mooi zijn, hè. Gedwongen door mijn eigen zoon. Nee, ik kon er echt niks aan doen, het waren zo de omstandigheden dat ik nu thuis zit. Maar zo is het natuurlijk niet.

Want er kleeft een ietsie pietsie klein nadeel aan de vleierij van mijn pup, mij zie je dan voorlopig dus niet zonder hem. En tja, als dat eens zou kunnen zou je mij niet horen klagen hoor, want echt, mijn jong is de mooiste, leukste en liefste. Maar ik zou toch graag weer eens de benen strekken, een rondje lopen en mijn waardeloze conditie wat opschroeven, zodat ik over een paar ‘maandjes’ (ik maak me echt geen illusies) gewoon weer zonder te hijgen de trap op kan. En erger nog, over een paar weekjes (HELP), staan de eerste wedstrijden alweer op mijn schema. Dat kan toch werkelijk nooit goed gaan komen op deze manier.

Tja, dus zijn we nu behoorlijk in de weer. Met spenen en flessen enzo. En ik baal zo hier en daar wat af, want kolven en ik waren nooit al de beste vrienden. En als er dan dus een drupje wordt gelekt, laat staan een flesje zo de gootsteen in gegoten wordt kan je mij niet verdrietiger krijgen. Maar we houden vol, we hebben nog wat goede moed, mijn Lief en ik. Maar frustrerend is het wel.

Ennnn.... zijn er nog mensen die mee willen doen met mijn Give away??? Je vindt hem hier!