Ja, ja, ik ben goed bezig. De voorbereidingen voor de marathon worden getroffen. Lees, ik ben me mentaal aan het voorbereiden om mijn hardloop schoenen weer eens te gaan zoeken en daarna weer eens te voelen hoe ze liepen. Het trainingsschema van de Belgische Evy is weer gedownload, die hielp me vorige keer, zo’n 4 jaar terug, toen ik nog geen kindjes in de maak had, ook zo goed. Ik hou van haar en nog meer van haar ‘subtiele’ aanmoediging dwars door mijn muziek heen. Langzaam aan verzamel ik hier en daar wat moed om ook echt te gaan. De trainingen en wedstrijden komen inmiddels wel echt dichtbij en ik hijg nog steeds op de trap. Oeps.
Ik loop op tijdstippen dat ik niet overal van die super enthousiaste, sportieve buren tegenkom. Eerst rustig de straat uit, de hoek om tot niemand die toevallig voor het keukenraam staat te gluren mijn na een paar stappen rood aangelopen hoofd en van achtere mijn dikke wiebelende billen, kan zien. En mocht ik toch van die enthousiaste mensen tegen komen ergens onderweg, loop ik ineens op mijn aller soepelst en hou ik mijn adem in tot ze voorbij zijn en pers er mocht het nog lukken een zuiver ‘hoi’ uit zodat niemand hoeft te horen hoe hard ik hijg. Heus, ik hijg niet hoor! En ik baal ook echt niet als ik ineens van achter word ingehaald door een of ander opschepperig ander atletisch mens. En ja, dit stel ik me dan zo voor he, want vorige keer ging het natuurlijk heel erg anders. Die vier jaar geleden liep ik makkelijk zeg. Ja hoor, ik verzamel echt heel hard moed.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar