Mama fit

Het is vandaag zo’n dag. Ik ben moe, zooo moe. Ik zie op tegen het opstaan maar mijn prinses schalt door de babyfoon. Ze vermaakt zich, ik hoor het muziekdoosjel waar ze mee aan het spelen is, ik doe nog even mijn ogen dicht. Ook mijn lief draait zich nog één keer om. Dan kan ik niet meer blijven liggen. Ik til mijn prinses uit haar bedje waarna twee armpjes zich om mijn nek heen vouwen. Ze is blij me te zien, ze straalt, lacht en zegt ‘mama’. Haar eerste woordje. Ze zegt het te pas en te onpas en elke keer hou ik nog meer van haar.

Dan zit ik aan de keukentafel. Koffie heb ik nodig maar eerst brood. En thee en een vitamine pil. Mama fit heet het. Maar mama voelt zich niet fit. Hopen dat het helpt. Over het algemeen doet de koffie zijn werk maar vandaag niet. Er zit lood in mijn benen en beton in mijn hoofd. Mijn lief zal er vandaag niet zijn en daar zie ik tegen op. Ik moet het alleen doen vandaag. Dat ik het tot voor de vakantie altijd alleen kon lijkt erg lang gelden.

Mijn prinses wrijft al weer in haar ogen. Naar bed met de geit. Tijd om zelf ook te gaan liggen maar ik doe het niet. Er wacht nog een was en ik probeer de binnen notime  ontstane speelbom te minimaliseren. Tegen de tijd dat ik wil gaan liggen hoor ik een kreetje door de babyfoon.

Het brood is op. Naar de super. De hitte drukt op me en mijn benen weigeren. Mijn prinses heeft er ook geen zin in, uitgerekend vandaag. Spelen moet ik, leuk doen met mijn kleine meid. Het is lekker weer, we zouden er op uit moeten maar ik hou het bij de tuin. En haar ontstane speelpaleisje in ons huis.

Elke dag neem ik me voor er wat aan te doen. Te zorgen dat ik me weer fit voel. Mama fit dus. Maar ik kan niet slapen. Overdag niet want te druk en ’s nachts niet. Waarom weet ik niet. Ik maal, denk na, fantaseer, droom maar slaap niet. Slecht in ieder geval. Niet goed voor mijn humeur, niet voor mijn prinses en niet voor mijn lief. Ik voel me schuldig…. En moe. Even liggen dan maar. En de boel de boel…