Slaaptijd

Weer een nieuwe fase gaan we in. Een nieuwe fase terwijl sommige andere fases worden afgesloten, sommige net begonnen zijn en sommige waarschijnlijk nooit meer zullen eindigen. De nieuwe fase die nu aanbreekt is de fase waarin slaapjes veranderen. Het hele ritme wordt omgegooid. Mijn prinses loopt tegen een jaar (letterlijk ‘loopt tegen een jaar’) en krijgt ineens moeite met het eerste slaapje. Met het inslapen van het eerste slaapje. Een feest maakt ze er van voor ze het tijd vindt om te gaan slapen. Niet vervelend hoor, we genieten van de vrolijke geluidjes uit de babyfoon. Ze vermaakt zich wel. Het probleem is dat ze als ze eenmaal slaapt zo anderhalf uur doortrekt, wat normaal is voor haar doen. Eigenlijk helemaal geen probleem dus. Heerlijk even voor ons. Een ander probleem is, het eerste probleem dus eigenlijk, dat niet slapen geen optie is. Prinses begint namelijk wel te dreinen, in haar ogen te wrijven en met haar duimpje rond te draaien in haar oortje. Een duidelijk teken dat de slaap haar weer heeft ingehaald. Zodra ze de speen aangeboden krijgt, ze door mama wordt opgetild zwaait ze uit zich zelf al richting papa. Haar oogjes lijken ineens toch wel wat rood, net als haar wangetjes. Maar... Er aan toe geven kan ze niet, wil ze niet. Vechten doet ze, tegen de slaap.

Gek toch, hoe ik er in haar plaats alles voor over zou hebben om daar te liggen. Iemand die me lekker neerlegt, nog even knuffelt en een dikke kus geeft voor ik in slaap val. De gordijnen voor me dicht draait en een aai over mijn bol. Zie het helemaal voor me. Mijn lief stuurt daar dan ook dagelijks op aan, dat ik met haar moet gaan liggen, dat moet ik toegeven. Die zou dat voor me over hebben. Dit ritueeltje maar dan bij mij. Van hem moet ik meer slapen. Heeft hij geen ongelijk in maar er zijn andere dingen die ook moeten.

Terug naar het slapen, de nieuwe fase. Het eerste slaapje is dus lastig. Ze valt laat in slaap en wordt tegen de lunch weer wakker. Normaal gesproken bijna tijd voor het tweede slaapje. Dat heeft ze nu een paar uur verschoven. Lastige tijd, niet voor ons maar straks wel voor de oppas. Namelijk precies de tijd dat alle kindjes worden wakker gemaakt om haar eigen kindje van school te halen. En ook dit slaapje heeft mijn prinses heel hard nodig. Ook dan slaapt ze zo’n anderhalf tot twee uur. Uitgerust en vrolijk wordt ze weer wakker. Te laat om nog wat te doen met de dag. Te doen als in ergens heen gaan. Het is namelijk tijd voor de boodschappen, koken, eten en het avond ritueel.

Aan de avond tijd is gek genoeg niks veranderd. Ondanks dat de avond ineens een paar uur korter voor haar is geworden lijkt ze net zo moe. Net zo braaf gaat ze rond de normale tijd naar bed en slaapt dan tot de volgende ochtend. Wat langer dan we gewend zijn sinds de vakantie. Misschien is dat het hele probleem. Wij staan te laat op en zij dus ook. Misschien als we ons normale, werkende ritme weer helemaal terug hebben waarin vroeg opstaan weer normaal wordt, blijkt mijn prinses nog helemaal niet toe aan één slaapje. Slaapt ze gewoon weer vroeg in de ochtend, vroeg in de middag en hebben wij, èn de oppas geen enkel probleem.