Ik mis mijn kleine meisje ondanks dat ik haar elke dag wel even zie. Ik voel me tegelijkertijd schuldig dat ik haar niet voldoende aandacht kan geven, wil haar om me heen hebben als ze er niet is maar kan het niet handelen als ze er wel is. Dilemma’s, zowel in gevoel als verstand. Ik voel me schuldig, een slechte moeder, te gemakzuchtig misschien… Al weken gaat ze elke dag naar oma of de oppas. Mijn batterij voelt als leeg, het lukt me zelf niet op dit moment… Gelukkig lijkt er wat verandering in te komen, gaat het elke dag een stukje beter tot ik weer één dag terug val naar het begin. Wellicht binnenkort weer voldoende energie voor mijn prinses, dan haal ik alle schade in, knuffel ik haar tot moes en vertel ik de hele dag hoeveel ik van haar hou.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar