Raadsel?

Dat ik me niet helemaal top voel, was inmiddels duidelijk. Waardoor dat komt voor de meeste denk ik inmiddels ook. Op deze blog dan want daarbuiten is het natuurlijk veeeel te vroeg om dat kenbaar te maken. Waarom eigenlijk??? Is het niet veel makkelijker dat mensen met je mee kunnen leven in de eerste maanden dat het voor velen niet allemaal lekker verloopt? En mocht het mis gaan, willen we dan ook niet dat iedereen begrijpt waarom we even niet reageren zoals altijd? Ik heb het nog niet begrepen, maar iets zorgt ervoor dat ik er wel aan mee doe. Gedeeltelijk dan want iedereen begint zich zo langzamerhand af te vragen waarom ik al 3 weken thuis zit, waarom ze me in de buurt van het ziekenhuis tegenkomen en waarom ik alles afzeg….

Een ander raadsel voor mij is mijn eigen lichaam. Al weken eet ik het liefste niks. Terwijl ik als ik wel eet me stukken beter voel dan met een lege maag. Raar toch? Waarom moet ik zo enorm mijn best doen een mini cracker naar binnen te werken, om nog maar niet te spreken van een kopje thee. Waarom gruwel ik als mijn lief aan mij vraagt wat we eten terwijl ik me achteraf over het algemeen wat fitter voel. Oh en waarom moet ik elke ochtend eerst wachten tot na het spugen voor ik mij ontbijt (bestaande uit een glas vruchtensap) Naar binnen krijg? Raar toch?

Leuk hoor, deze perioden, we houden het nog lekker even geheim!