geluk vs ongeluk

‘Om gelukkig te zijn moet je ook ongelukkig durven zijn’ lees ik net. En nee, ik heb inderdaad de ‘flow’ nog niet uit. De zin hierboven spreekt mij wel aan. Tenminste, zou graag gelukkig zijn maar liever niet te vaak ongelukkig. Hoe vaak je ongelukkig moet zijn om gelukkig te zijn laat deze zin dan weer niet los. Evenals hoe ongelukkig. Maar als je vaak ongelukkig bent, ben je dan wel gelukkig? En dan moet je geluk ook nog zelf maken...

Ja, en dan nog wat. Geluk moet je niet uitstellen… Niet verschuiven naar de toekomst, en niet teveel eisen stellen aan wat er moet gebeuren om gelukkig te zijn maar wat meer tevreden met de dingen om je heen. De kleinere dingen, de beter haalbare doelen. Ja, ook dit spreekt me wel aan. Maar hoe moeilijk is dat zo af en toe?

Dan de simpele vraag, ben ik gelukkig? Zo voel ik me af en toe niet. Vermoeid, somber zo nu en dan, nergens meer zin in, gewoon geen puf meer en te veel last van mijn veel te hoog zittende tranen zo af en toe, of soms wat meer dan af en toe, zo nu en dan alleen, niet begrepen, te druk en ga nog even door. Maar tussen die momenten door, als ik er even bewust over nadenk moet ik ineens toegeven dat er heel wat dingen zijn die mij wel gelukkig maken.

Zo heb ik regelmatig een klein schoppertje in mijn buik en ook al zorgt hij op dit moment zo nu en dan voor een hoop klachten en een bak emotionele ellende, hij is er wel en laat regelmatig van zich horen dus dat zijn heel wat geluk momentjes waard. Buiten mijn buik loopt inmiddels al ruim een jaar een nu toch echt wat puberende dreumes. Ook zij zorgt voor de nodige vermoeidheid, stress en alles wat daar bij hoort maar  dat weegt toch echt niet op tegen de enorm grote berg geluk. Dan heb ik nog mijn lief, die op dit moment het meest van al die opgespaarde bak emotionele ellende over zich uitgestort krijgt, maar we hebben het niet slecht samen, integendeel, we houden van elkaar.

Tja, zo kan ik nog wel even door gaan. Maar zouden ze dat er mee bedoelen, een beetje in het klein dan hier beschreven? Alle gelukjes hebben zo ook hun ongelukjes, hun minder leuke kanten maar ervaar je ze juist daarom niet als gelukkig? Je moet er alleen even bij stil staan… Nu nog iemand die dit af en toe tegen me zegt, op het moment dat ik alleen het ongelukje zie en het bijbehorende gelukje even kwijt ben…

En dan bij deze het antwoord op de vraag, Ja! ik ben gelukkig, over het algemeen genomen wel, als ik er zo nu en dan maar eventjes, heel eventjes bij stil sta.