Tijdens deze drukke, vermoeiende en emotionele week bedacht ik me vanochtend na het inbladeren van het rondslingerende tijdschrift ‘flow’ van mijn collega dat ik me met dit blad maar eens ging verwennen eind van de dag.
- Druk door de hoeveelheid dagen werken deze week, de naderende feestdagen, al het geregel, zoeken naar cadeautjes en zo kunnen we nog wel even doorgaan...
- Vermoeiend door de druk die op mijn schouders lag om te presteren, te laten zien wat ik nou eigenlijk waard ben (hoera, ik ben geslaagd!), mijn zieke lief, de uitputtingsslag die mijn lichaam deze perioden daarbij doormaakt en ik zelf die eigenlijk geen tijd heeft om daar rekening mee te houden, teveel om op te noemen…
- Emotioneel door de moeilijke gesprekken die ik deze week heb moeten voeren, die me des te meer doen beseffen hoe gelukkig ik moet zijn met mijn gezin en het kindje in mijn buik maar ook weer die naderende feestdagen waarin ineens iedereen van alles voor elkaar over heeft, zo mooi.
Verdient dus dacht ik zo. Zo nestel ik me dus vanavond op de bank, naast mijn lief, de kleine ligt te slapen, en blader wederom door ‘mijn’ blad. Een blad ‘flow’, wat ik eigenlijk nooit lees, te zweverig voor mij, dacht ik.
Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik met de jaren steeds zweveriger word. Moest ik ooit niks hebben van alles waar je niet direct je vinger op kan leggen, kon ik me er weinig bij voorstellen als ik niet zeker wist dat iets er was. Maar inmiddels, na een aantal jaren dus, begin ik dingen niet meer zo zwart wit te zien en zet ik regelmatig mijn vraagtekens ergens bij zonder direct voor mezelf te besluiten dat het allemaal niet waar kan zijn. Nog steeds vind ik het moeilijk, het moet toch allemaal wel een beetje tastbaar zijn. Uit te leggen toch minsten in ieder geval. En te snappen…. Maar ik bedenk er mijn eigen, tastbare, waarheid gewoon omheen.
Maar te zweverig voor mij is het blad dus niet. Positief eerder en dat is nou net wat ik nodig heb. Mindfulness is het waar alles om draait (en laat dat nou tegenwoordig ook nog eens hip zijn). Accepteren zoals het is en de positieve kant ergens van inzien. Je niet richten op wat er allemaal niet goed gaat maar juist op dat wat wel goed gaat, dat wat je gelukkig maakt. Of ik het allemaal zo in de gauwigheid doorbladeren goed begrepen heb moet ik nog even ervaren maar ik word er blij van. Heel even kan ik door de koppen van teksten en de korte stukjes die ik inmiddels heb gelezen mijn ‘zware, vermoeiende en emotionele’ week ombuigen naar iets positiefs, de afgelopen periode is zomaar ineens even een stuk minder zwaar. Morgen dus maar verder lezen, deze’ vibe’ bevalt me wel…
Tidak ada komentar:
Posting Komentar