Slaaptijd!

Al wel tien minuten geleden, nu 21.10 uur, had ik in mijn bed moeten liggen. Tenminste voor mijn eigen strakke schema in mijn hoofd dan. Het schema wat ik wil aanhouden als ik de volgende dag werk. Zou moeten aanhouden is eigenlijk beter gezegd. Dat heb ik me ooit, lang geleden voorgenomen toen ik begon met vroeg opstaan voor mijn baan. En vroeg opstaan wil op dit moment zeggen 5.25 uur, dat was in die tijd nog veel vroeger, namelijk 5.00 uur. Aan acht uur slaap per nacht moet ik toch namelijk wel komen, minimaal ook want ik ben nou eenmaal belast met het gen van een vrouw die veel slaap nodig heeft. En als ik zeg veel slaap, is acht uur eigenlijk te weinig. Dat was altijd al zo, helaas.

Maar inmiddels heb ik ook nog een slaapachterstand opgelopen. Ik ben als eerste al niet zo heel goed in het aanhouden van mijn eigen strakke schema al ga ik eigenlijk nooit later dan 22.00 uur naar bed, mijn collega’s lachen me daarom nog wel eens uit. Ook heb ik zestien maanden geleden een prachtige kleine meid op de wereld gezet na een voor mij zware zwangerschap met veel stress tijdens een opleiding en een fulltime baan dus geen tijd om te slapen. Daarna een jaar overleven tijdens de babytijd, de slapeloze nachten door de borstvoeding en het altijd druk druk druk moederen en inmiddels weer drager van de volgende spruit heb ik het niet slapen weer herontdekt. Niet slapen overdag als mijn kleine meid slaapt bedoel ik want eindelijk eens tijd voor mezelf of nog belangrijker het huishouden, niet slapen ’s nachts want eindelijk eens tijd om te piekeren en te laat gaan slapen ’s avonds want vermoeidheid lijkt ineens als sneeuw voor de zon verdwenen. Tenminste zo laat ik het lijken want eigenlijk kost het hele naar bed gaan ritueel van tanden poetsen, uitkleden enzo me veel en veel te veel energie. Blijf liever op de bank hangen met een smoes.

Nu 21.23 uur, laat ik maar eens aanstalten gaan maken. En wat is het uiteindelijk heerlijk als ik er dan eindelijk in lig en oh wat ga ik balen morgen als ik mijn wekker hoor…