Steeds iets meer trek ik me weer terug in mijn coconnetje. Ik herken het van de zwangerschap van mijn prinses. Alles interesseert me nog wel, echt waar, maar het blijft allemaal niet meer hangen, steeds meer gaat er langs me heen. Het wordt weer steeds meer ikke, ikke, ikke, mijn dikke buik, mijn lijf, mijn kleine ongemakken en mijn kind. Kan ik af en toe heel gezellig met iemand staan praten, ben ik al weer vergeten wat er is gezegd op het moment dat de ander zich net heeft omgedraaid. Eigenlijk wil ik alleen nog maar praten over baby’s, zwanger zijn en alles daarom heen. Ik probeer me in te houden voor mijn omgeving, die over het algemeen wel meer aan hun hoofd hebben dan dat, maar voor mij is dit op het moment wat telt. De rest doet er even niet meer toe. Ik moet me nestelen, alles moet in orde. En ik moet me voorbereiden, op dat wat komen gaat. Ik samen met mijn lief en met prinses, voor hun geldt dit alles uiteraard niet!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar