Toch een beetje gek. Overal waar ik kom lijken ineens horror verhalen over bevallingen de ronde te doen. Oke, die zijn waarschijnlijk ook overal maar waarom heeft iedereen ineens de behoefte om die tegen mij te gaan vertellen? Hoe dikker ik word, hoe meer angstige verhalen ik te horen krijg. Zelfs wildvreemden spreken me hierover aan…. Beetje bizar toch? ‘Nee, eigenlijk moeten we dat natuurlijk niet zeggen, maar…..’ en dan begint het verschrikkelijke verhaal. Zo lijkt ineens iedereen van voor tot achter uitgescheurd te zijn, kreeg op het laatste moment toch het kind niet door het geboorte kanaal met spoed keizersnede als gevolg of ging de moeder bijna het hoekie om. Nou laat ik me gelukkig niet zo heel snel op de kast jagen, heb zelf namelijk ook al een hele fijne bevalling mee gemaakt en werd toch voor de tweede keer zwanger. Ja ook nog gewenst ook. En zal je zeggen, ben echt niet bang voor deze bevalling, soms heel eventjes misschien. Oke, toen ik vannacht heel even weer eens twijfelde of het ging beginnen sloeg mijn hard toch even twee slagen mis en werd een fractie van een seconden mijn ademhaling ook ietwat onrustig maar ik herpakte mezelf en bedacht me, dit kind moet er uiteindelijk toch uit, en daar ga ik hoe dan ook geen enkele verandering in brengen. Ik kan me er onwijs druk om gaan lopen maken, vreselijk bang zijn voor wat komen gaat maar he…. Wat schiet ik daar nou eigenlijk mee op? Laat maar komen die nachtmerrie…. En daarna natuurlijk die fantastische droom!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar