Afscheid nemen

Ik heb wat moeite met afscheid nemen. In de grootste zin van het woord. En deze fase met jonge kinderen maakt het me er niet makkelijker op.  De kleine man groeit hard. Zus eigenlijk ook. Veel te hard. De kleinste maatjes past hij dus al niet meer. In de lengte nog heus wel maar ik krijg dat ronde buikje van hem er gewoon niet meer fatsoenlijk in. En dat vind ik dan weer zielig. Dus… de kleertjes liggen heel netjes nog in de kast maar worden helaas niet meer gedragen…. En ik ben er nog niet helemaal aan toe ze uit te zoeken… die schattige aller kleinste kleertjes…

Ik had er vroeger al last van. Moest ik zo af en te mijn kamer opruimen besloot ik zo nu en dan ook eens grondig door mijn frutsels te gaan. Niet dat ik z’n verzamelwoede had, ik vond het zielig om ze weg te gooien. Ja, u leest het goed, zielig ja. En dat is dan weer de schuld van mijn oma. Mijn lieve oma. Ze las ooit voor over een speelgoed winkel. Eentjes waar al het speelgoed tot leven kwam als de mensen kinderen even niet keken. Eentje waar speelgoed ook gevoel had enzo. En zo was het dus met mijn frutsels ook. Hadden gedachtes en gevoel enzo. Dus als ik al eens wat weggooide… had ik er een hele taak aan om te bedenken welke frutsels bij elkaar in de buurt samen op de vuilnisbelt wilde liggen. Want dat ik ze niet meer wilde was één… maar dat ze dan ook nog in hun upje werden weggedaan…

Kijk, dat spulletjes en frutsels gevoel hebben… ik weet inmiddels wel beter. Maar het weg doen van spulletjes blijft lastig. Nu alleen de spulletjes met waarde. Emotionele waarde. En dat zijn er veel, want ik ben nogal een emotioneel mens zoals u leest.

En dan het aller aller ergste is het afscheid nemen van elke dag van mijn kindjes. Het gaat zo snel allemaal en in mijn emotionele buien ben ik bang dat ik alles vergeet… want echt hoor… als mijn hoofd niet vast zat…

Het liefste zou ik elke minuut filmen, alles opschrijven en er foto’s van maken. Alles wat met de kleintjes te maken heeft bewaren maar eerlijk is eerlijk… we groeien nu al pot dicht. Dat alles bewaren gaat dus niet gebeuren…. Buiten dat het natuurlijk gewoon onmogelijk is. Dan maar alles onthouden. Ik doe mijn best, werkelijk, want het gaat allemaal zo veel en veel te snel…