Snaaiproblemen

Ik heb snaaiproblemen. Gewoon de hele dag honger. Ik heb mezelf hierin niet meer in de hand. Ik struin de hele dag de kasten af, een beetje stiekem natuurlijk zodat prinses het niet ziet. Maar er is nooit wat. Uit zelf bescherming en dus eet ik tegenwoordig de fruitschaal leeg. Dat hoeft dan weer niet stiekem. En nu dan…. er lonkt al een paar dagen een doosje met choco bonbons naar mij vanuit de koelkast. Ik hoef niet eens te gaan kijken om te weten dat ze er staan. Ze roepen me, de hele dag. En dat is Lief zijn schuld. Ik bedoel, ik roep inderdaad de hele dag, dag in dag uit dat ik chocolade nodig heb. Maar dat meen ik natuurlijk niet. En zo kocht Lief voor mij deze doos bonbons. Lief natuurlijk, maar nu zit ik er mee. En ik moet echt mijn best doen om deze niet in één dag leeg te eten, negenentwintig bonbons namelijk. Zou me werkelijk helemaal dood schamen als Lief straks binnen een week in een leeg doosje zou kijken…

Lukt dus niet. Ik zei het al, ze roepen me, heel hard! En zo ga ik dus af en toe de fout in. Iets te vaak eigenlijk. Ik hoef niet eens meer normaal te eten. Dat moest er nog eens bij komen. Want echt hè, zo word het niks met het herstellen van de opgelopen schade tijdens de zwangerschap. Nu waren dat gelukkig niet eens de kilo’s maar laat ik er dan ook voor zorgen dat het straks niet ook wel de kilo’s zijn… Laten we het vooral niet hebben over wat dan wel... dat komt allemaal waarschijnlijk nooit meer goed... Het mag allemaal wel weer wat strakker… Komt heus wel, hou ik mezelf voor. Ga straks natuurlijk weer sporten. Heus wel! En Lief…. Die heeft beloofd me niet meer te verwennen met chocolade. En ook geen pringels natuurlijk. Hij zoekt maar wat anders!