Een klein beetje panisch ben ik altijd wel. En dan heb ik ook nog een behoorlijk grote fantasie. Dat sterkt me in mijn angsten. Heel fijn.
Voorbeeldje. De laatste was moet in de machine en de droger uitgeruimd. Prinses ligt op bed, kleine man leg ik net voorzichtig op de bank. Slaapt eindelijk, mijn kans. Laatste vrije uurtjes vandaag voor mij alleen. Ik sluip naar boven. Vul de machine, zet hem aan en begin aan de droger. Twijfel… kleine man ligt beneden. Ik werk snel en efficiënt spits mijn oren of een van de kindjes niet ligt te huilen maar kan het eigenlijk niet horen. Ik beeld me in dat ik zo beneden kom en ik kleine man hysterisch, rood aangelopen en helemaal bezweet aantref of erger… dat hij er helemaal niet meer ligt. Gejat… de achterdeur staat namelijk open.
Nog een voorbeeldje. Lage weerstand, moe, emotioneel, gestrest en spruw. ’s Nachts krijg ik ineens jeuk aan mijn handen. Ze branden. Kleine man heeft spruw en ik dus ook. Ik weet het zeker, ik zit helemaal onder de schimmel… Het zal niet lang duren voor ik Lief en de kindjes met mijn handen besmet. Ik voel me vies. Ik kan er niet meer van slapen, stap uit bed om mijn handen in de citroensap te houden, schimmels houden niet van zuur. Eenmaal beneden ontdek ik dat ik onder de muggenbeten zit…. En flinke uitslag op mijn handen. Zie je wel… schimmel!
Ik bel de volgende ochtend direct de huidspecialist. Eczeem! Niks geen schimmel…
Gisteren avond zag ik een film. Over de ontvoering van een meisje. U begrijpt… dit had ik niet moeten zien… Zo valt me ook elk klein plekje, bultje, puistje, enz. op, is mijn dochter ineens wel heel erg bleek, hebben ze wallen, slapen ze ineens te lang, eten ze te weinig, kijken ze te zielig of ander ongein… ik laat mijn fantasie de vrije loop.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar