Oh, oh, oh…. We gaan het nog behoorlijk zwaar krijgen met die rode draak van ons. Wat lijkt ze toch schattig en wat is ze toch lief….. ja ja. Achter dat schattige smoeltje gaat een deugniet schuil. Nog geen twee maar haalt al grote streken uit. Het is er eentje die niet bang is. Voor kleine beestjes een beetje misschien. Reuze interessant maar aanraken doen we niet. Grote beestjes daarin tegen draaien we onze hand niet voor om. Grote beestjes zijn stoer. Kalfjes of koeien aaien, achter schapen, geiten, katten en honden aanlopen, op de rug van een paard… werkelijk geen enkel probleem.
En dan thuis…. Over de bank rennen, dank je wel grote vriendin… op de bedden springen, boven in de katten krabpaal gaan zitten, op het randje van de box zitten, boven op de tafel klimmen….. Met de kleine takkies alle kasten in huis doorzoeken, en ja… inmiddels ook de bestek lade. Over het aanrecht graaien net zo lang je een schaar of hete thee te pakken hebt, krukjes naar het aanrecht schuiven en met de warme en koude kraan spelen, deuren open en dicht smijten en net niet je vingers er tussen krijgen, wankele mandjes omdraaien en er boven op gaan staan, stoelen naar de kast schuiven en ineens bij de bovenste plank kunnen. En dan nog… De voor deur openen en bedenken er in je eentje wel even op uit te gaan…. Met een grote grijns van oor tot oor. Kijk eens hoe leuk…. Mama ook?
We kunnen het zo gek niet bedenken, zij wel. Ik vrees… het kan allen maar erger worden. Zoals ik al zei, we gaan het nog heel zwaar krijgen met deze nu nog soort van hanteerbare kleine meid.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar