Ik verbaas me dikwijls over het verschijnsel dat mensen zich beter voor willen doen dan ze echt zijn. Maar aan de andere kant… maken we de wereld niet allemaal wat mooier of slechter als het ons zo uitkomt? Willen we niet allemaal aardig gevonden worden en laten we niet allemaal af en toe in een verhaal de genante details achterwegen? Zijn we niet allemaal zo nu en dan ontzettend zielig?
Ik geef het toe, ik doe hier ook aan mee... Niet openlijk natuurlijk. Zo krijg ik regelmatig te horen als er bezoek langskomt hoe netjes alles er bij mij thuis uit ziet om maar even met opscheppen te beginnen. Gelukkig komt het meeste bezoek aangekondigd langs en kan ik de ontplofte speelberg die mijn dochter achterlaat in haar enthousiasme, omdat ze zich nog niet kan concentreren op één stuk speelgoed en sinds kort kan lopen en daardoor al haar speelgoed door de hele huiskamer verplaatst, snel in de daarvoor aangeschafte rieten manden deponeren. Stofzuigen doet het ook goed met onze witte tegelvloer, zo gedaan gelukkig. Lief poetst nog even de gemorste koffie, thee en melk vlekken van de vloer en het ziet er uit om door een ringetje te halen. In de kasten hoop ik dat het bezoek niet kijkt. Ook niet dat ze stiekem met hun vinger een randje stof weghalen. Boven komen de meeste mensen niet. Gelukkig. Daar is geen beginnen aan. Het stof verspreid zich razendsnel, de kleren slingeren op plaatsen waar ze niet horen, de vuile en schone was liggen meestal naast maar soms ook door elkaar, de strijk hoopt zich op, de badkamer heeft een beurt nodig, zo ook de kamer van mijn prinses en onze eigen kamer. Om over de rommelzolder, niet als rommelzolder bedoeld, nog maar niet te spreken. Hoe doen andere moeders dat toch, of houden die niet als ik de schijn op?
Mijn prinses loopt altijd piekfijn gekleed in de duurste en mooiste kleertjes, gekocht via marktplaats voor een prikkie, dat dan weer wel. Niet altijd eigenlijk, vooral als we ergens heen gaan. Ik ben er namelijk ook helemaal niet vies van haar kleertjes zo goedkoop mogelijk in te slaan bij winkels waarvan iedereen altijd zegt er nooit te komen en even om zich heen kijkt als ze naar buiten loopt, (ze ja, kan me namelijk niet voorstellen namelijk dat een vader zich daar druk om zou kunnen maken. Die van mij heeft wel wat beters te doen). Maar dat zeg ik dan natuurlijk niet, of eigenlijk wel want ik ben te eerlijk.
Moeders zijn sowieso van een vreemd soort. Alles om je eigen kind er goed uit te laten komen. Zo stond ik een tijdje geleden met mijn kers verse kleine meid in de lift van de V&D samen met een andere moeder met haar kersverse spruit. Of die van mij al doorsliep was haar eerste en enige vraag om er vervolgens doodleuk bij te vermelden dat die van haar dat toch al vanaf het begin deed op mijn antwoord dat dat niet het geval was. Ik was met stomheid geslagen, nog steeds eigenlijk. Waarom was dat zo belangrijk? Die van mij was toevallig toch wel veel leuker, liever, mooier en behalve dat niet slapen was er verder toch echt niks op aan te merken. En eigenlijk maak ik van dat doorslapen helemaal geen probleem, of hou ik mezelf dat alleen maar voor? Gek genoeg is dit de meest gehoorde vraag die mensen bezig houdt als ze informeren naar je kind en hoe het met jou gaat. Toch maak ik mezelf er ook schuldig aan. Ik neem me altijd voor om mijn fantastische, kleine meid niet te vergelijken met de ook leuke, lieve maar veel minder fantastische kinderen in mijn omgeving maar ik doe het stiekem toch. Ik kan het niet anders. Onzekerheid misschien? Natuurlijke gedrag van een moeder?
Consultatie bureau, nog zo iets. Een verzamelplaats voor onzekere, trotse ouders en hun kroost. Loopt die van jou al?, Hoe oud is ze? Ik ben apetrots natuurlijk maar voel me tegelijkertijd ongemakkelijk. Wat kan ik zeggen om deze moeder niet met een rotgevoel naar huis te laten gaan. Het tegenovergestelde gebeurd als ik aan de beurt ben. Vol trots schep ik op over wat mijn kleine donder allemaal al kan, ver voor op haar leeftijdgenootjes, zien jullie dat dan niet? Zo’n makkelijk kind, lacht altijd, huilt eigenlijk nooit, eet zo goed en dat ze niet doorslaapt laat ik voor het gemak maar even achterwegen.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar