Daar zitten we dan. Met ons kopje koffie in de hand, naast elkaar op de bank. Dat we beide een laptop op schoot hebben laat ik voor de vorm even achterwegen. Onze prinses is bij de oppas. Omdat het vakantie is en ze anders te lang niet gaat. Nu hebben wij dus ineens een dagje voor ons zelf. Lekker zou je denken. Maar het is toch niet echt iets voor ons. Met kind bedenken we wat we allemaal graag nog een keer willen doen, meestal kan dat allemaal niet met baby. Haar daarvoor een dagje weg brengen willen we niet. Dat kunnen we niet. We hebben haar het liefste om ons heen. Te laat beseffen we dat we dat vandaag ineens zo’n dag is. Een dag waarop we alles kunnen doen zonder kind. Dat we gebruik moeten maken van deze dag. We kunnen gaan mountainbiken, quad rijden, iets anders spannends…. Maar daar dachten we pas te laat over na,. Helaas. Wat we wel konden bedenken is wat we allemaal hadden kunnen doen met kind. Dagje varen bijvoorbeeld met de neefjes, zou ze geweldig vinden.
Niks doen is geen optie, dan ga ik aan de strijk. Zonde van deze dag. Mooi weer ook ineens vandaag in een maand vol regen. Skaten dan maar, tenminste dat is het plan. Nu afwachten of we er aan toe komen. Allebei zijn we namelijk moe, en ook vandaag moet er vanalles... Het was weer een onrustige nacht. Leuk dat slapen op haar eigen kamer maar voor ons nog een beetje wennen. Ook voor onze prinses. Elke keer als ze draait in haar bedje geeft ze een kort huiltje. Zo ook als ze wat wil drinken. Logisch, maar zo valt het doorslapen nog niet mee…. Ik heb mijn koffie nog hard nodig vanochtend, mijn levenselikser volgens mijn lief. ‘Zal ik maar weer een kopje voor je maken?’, begint hij de ochtend… Snel maar beginnen aan de dag want voor we het weten is het weer voorbij. Weg dag zonder kind.
En die laptops… dat is voor het boeken van de vakantie. Een week zonder oppas, met elkaar en kind.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar