Ik heb er wel vaker last van, het gevoel dat de dag nutteloos is. Hoe dat dan precies voelt vind ik lastig te omschrijven. Want welke dag is nou nutteloos. Misschien een dagje zonder kind waarin je ook werkelijk niks uitvreet maar zo is het niet. Het betekend over het algemeen ook niet dat ik niks doe die dag maar misschien niks wat echt betekenis heeft.
En vandaag is weer zo’n dag. Het zal te maken hebben met de nacht. Geen nacht. Tenminste, de nacht was er wel en ik maakte hem weer eens veel te bewust mee. Dus ik had een doel deze dag. De dag nuttig maken en dat gevoel verdrijven. Ik kan er niks mee, weg ermee.
De babykamer moest nog één maal, één muurtje moest nog overgeschilderd worden. Kleine moeite maar ik zag er tegen op. Geen zin meer, echt geen energie, geen puf, zucht… kreun… steun… Dus ik bleef zitten op de bank…. Met mijn nutteloze gevoel. Lief maakte zich ondertussen wel nuttig, zoog en dweilde de kamer en ik keek toe. Vermoeid…. Zucht…. Kreun…. Steun….
En toen stond ik zomaar ineens op. Trok mijn ‘mama-klust-kleren’ aan, pakte verf en kwasten en deed zomaar ineens wat ik moest doen. Dat verdomde muurtje schilderen. Eigenlijk een klusje van niks…. Was zo klaar…. En raad eens wat… je krijgt er gewoon energie van. Klaar is Kees…. Weg nutteloos gevoel, jiha!!!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar