Twee weken verder zijn we alweer. Er begint zowaar iets van een ritme in de dag te komen. Nog niet het ritme wat we uiteindelijk gaan aanhouden maar een ritme waar we het samen, zolang lief nog thuis is, prima in kunnen vinden. Ik tenminste, want ik word stiekem door lief erg ontzien (en een beetje verwend zo hier en daar), mag ook heus zo vind ik zelf na de zware nachten vol voedingen. En hé, was ik niet diegene die eerst een kindje negen maanden heeft gedragen en het vervolgens ter wereld moest brengen??? Ja sorry…. Dit excuus houden we er de komende maanden nog even in.
Zo begint de ochtend vroeg, prinses wordt wakker en stuitert vol enthousiasme op ons bed. Kusje voor kleine broer en als ik geluk heb krijg ik er ook nog een, zo’n hele natte vol kwijl geplaatst op mijn mond, heerlijk! ‘Visi’ moet aan en er komt een pap fles naar boven en zowaar ook een broodje en een kopje thee voor mama. Kijk dat ga ik straks natuurlijk enorm missen… Dan gaat lief met broer en zus naar beneden en kan mama even douchen (heel erg nodig zo’n mini momentje voor mij alleen, dat komt er de rest van de dag niet meer van). Ja, ook dat ga ik enorm missen…. Moet mijn momentje wellicht verplaatsten naar een ander moment van de dag… De rest van de dag draagt lief mij kopjes thee aan, vermaakt onze kleine prinses, helpt waar hij kan in het huishouden en probeert zo goed en zo kwaad als het gaat zijn gezicht in de plooi te houden als ik hem voor de zoveelste keer vraag iets van boven of beneden te halen (vaak nadat hij al eens op en neer is geweest, het lukt me niet alles tegelijk te bedenken, ben nog ietwat verstrooid zo af en toe). Mja, en dat gaat begin volgende week natuurlijk allemaal veranderen. Dan ben ik ineens moeder van twee kinderen die het ook allemaal weer helemaal zelf moet gaan doen, HELP!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar