Doordat de kleine man zo klein is, is mijn kleine meidje ineens zo groot. Ik was er al voor gewaarschuwd van te voren en wist het natuurlijk ook wel want het was heus niet de eerste keer dat ik een baby kon vergelijken met die toch wel grote, maar af en toe zo kleine meid van mij. Maar dat waren dan kinderen van anderen en tja, dan valt dat denk ik toch minder op. Maar nu is mijn prinses ineens grote zus. Elke avond keek ik naar die schattige kleine handjes die de melk fles van mijn toen nog kleine meisje vast hielden terwijl ze uitgeput voor de ‘visi’ haar laatste slokje voor de nacht kreeg. Ik kon er zo van genieten en me vooral over verbazen…. Die kleine vingertjes. Maar nu dan ineens zijn die kleine vingertjes zo enorm groot vergeleken bij de mini vingertjes van mijn kleine man…
En zo is het eigenlijk met alles. Nou wordt ze ook echt groot, en gaat de tijd ook werkelijk echt veel te snel maar ik vind af en toe dat ze groter is dan ze in werkelijkheid is. En dat komt toch echt doordat kleine man zo klein is. Grote zus moet zich namelijk ook gedragen als grote zus en dat valt niet altijd mee. Vooral voor mama niet, grote zus trekt zich er namelijk maar weinig van aan, gelukkig.
Mama moet haar gevoelens allemaal weer een beetje op een rijtje zetten…. Want tuurlijk hou ik nog steeds onwijs veel van die kleine prinses maar zo af en toe komt er een stoorzendertje in dat gevoel voorbij…. Kleine man, hormonen, verdrietjes, pijntjes, schuldgevoel… En ik voel me al weer schuldig als ik dit zo schrijf….. Want wat heb ik het getroffen met die twee kleine schatjes van mij!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar